CRUSHONYOU

“BTS pomogło mi przetrwać najmroczniejsze momenty mojego życia", mówi o swojej izolacji i samotności w trakcie pandemii Annika, która zmuszona była zrezygnować ze stażu w Wielkiej Brytanii z powodu COVID-19. “Mój świat skurczył się do rozmiaru pokoju." Annika nie opuszczała domu, poza wyjściem na zakupy, i musiała zachowywać dystans od swojej rodziny, która była w grupie wysokiego ryzyka. “Próbowałam zająć się pracą, żeby nie przytłoczyły mnie myśli, ale wszystko wydawało mi się takie bezsensowne.” Wtedy przypomniała sobie o przekazie BTS – LOVE YOURSELF i postanowiła nie odwracać oczu od swoich zmartwień, a zamiast tego zajrzeć w głąb siebie i o siebie zadbać. Zajęła się takimi hobby jak sztuka fanowska (fan art) i dzieliła się nią w mediach społecznościowych oraz wpłaciła darowiznę na rzecz ARMY. Słuchała również piosenek BTS i w swoim tempie kontemplowała znaczenie tekstów. Annika wyznała, że przeżywanie wszystkiego, co BTS wydaje jest "jak ciepły uścisk od kogoś, kto dzieli z tobą nie tylko radości, ale i smutki." 

“Gdy robimy miejsce dla nowej osoby, nie oznacza to, że posiada wtedy mniej. Oznacza natomiast, że nasz krąg się poszerzył." Jako członkini MOA – fandomu TOMORROW X TOGETHER, Athena wierzy, że dla fanów aktywność łącząca ich z artystami lub fanów ze sobą nawzajem, jest jak hobby, którym można cieszyć się w domu, aby przezwyciężyć fizyczny dystans szczególnie podczas pandemii i sięgnąć poza granice własnego pokoju – i dotrzeć do świata. Zbiera wszystkie materiały o TOMORROW X TOGETHER na swoim koncie fanowskim i dzieli się nimi, aby wszyscy MOA mogli się nimi cieszyć. Dla Atheny bycie w fandomie jest sposobem na poznanie bliskich przyjaciół z całego świata. Nie była w stanie słuchać K-popu po tym jak osoba z którą się przyjaźniła, i z którą dorastała słuchając tej muzyki, zmarła na raka. Rok później trafiła na Introduction Film od TOMORROW X TOGETHER i odnalazła w nich pocieszenie. Athena wspomina, że "nie potrafiła przestać płakać, ponieważ czuła jakby ta zaprzyjaźniona osoba mówiła jej: Już dobrze, teraz możesz na nowo być szczęśliwa." Teraz tworzy wspomnienia z innymi fanami TOMORROW X TOGETHER, zakładając w Internecie kampanię z darowiznami i organizując na Discordzie spotkania, na których wspólnie słuchają muzyki. Esra, BUDDY, która została fanką GFRIEND po tym jak natknęła się na wideo dziewczyn z opaskami na oczach podczas choreografii, zapoczątkowała w zeszłym roku Musician Buddy Collaboration – projekt, w którym BUDDYs wspólnie pracują nad coverami piosenek GFRIEND. BUDDYs z wielu różnych krajów wykorzystują swoje talenty, takie jak gra na instrumentach oraz śpiew, i łączą swoje nagrania w celu stworzenia piosenki. Przy obchodach piątej rocznicy BUDDY, spod skrzydeł projektu wyszła piosenka zatytułowana “Safe Haven”, którą wyświetlono na Youtube ponad 40 tys. razy i została ciepło przyjęta. “Czternaście BUDDYs zaśpiewało w swoim ojczystym języku i otrzymało podziękowania od słuchaczy za ponowne rozpalenie w nich pasji do muzyki", tłumaczy Esra. "To było niesamowite osiągnięcie, możliwe dzięki tak wielu BUDDYs siedzącym przed ekranami swoich komputerów."

“Gdy martwiłam się o ścieżkę swojej kariery, muzyka BTS była dla mnie pocieszeniem i wtedy nabrałam odwagi, aby spróbować swoich sił w kręceniu filmów", wyznała Angoo z kanału Blessing Your Eyes TV (Your Korean Friend) na YouTube. Zaczęła nagrywać filmy, aby pokazać swoje życie jako fanki, co było dla niej nowością, i dzielić się tym z innymi fanami na świecie. Zaczynając od przeglądu procesu kupowania biletów na koncert BTS LOVE YOURSELF IN SEOUL w 2018 roku, stopniowo publikowała coraz więcej filmów takich jak “DIY Boy With Luv Music Box ” i “Concert Vlog”, a obecnie posiada 1,32 milionów subskrybentów z całego świata. Dzięki temu, że robi wszystko to, co lubi, Angoo zaprzyjaźniła się z ARMY z różnych krajów i otrzymała wiadomości od swoich subskrybentów o tym jak lepiej poznali język koreański dzięki niej. “Gdy mam swój udział w kulturze fanów, czuję, że dowiaduję się coraz więcej o tym, co lubię i jaką jestem osobą", powiedziała Angoo. “Mam nadzieję, że aktywności fanowskie, które teraz wykonuję, pozostaną ze mną nawet po dłuższym czasie i będą doświadczeniem, które uczyni mnie silniejszą w przyszłości." Od początku pandemii COVID-19 nie ma możliwości udziału w koncertach, ale dzięki przygotowaniom paczek na kolejną trasę i wydzieleniu w pokoju kącika fanki, Angoo utrzymuje swoją pasję przy życiu, robiąc co tylko może i jak tylko może w trakcie tej pandemii.

Rola kultury fanów w Internecie wzrosła w czasie pandemii, ale nie zastąpi życia fanów poza siecią. Jednakże fani nie skupiają się jedynie na świecie wirtualnym. Fakt, że nie mogli spotkać się z innymi fanami w czasie pandemii pomogło im znaleźć nową przestrzeń, różniącą się od życia poza Internetem, a będącą nowym sposobem na kontakt. Rozmiary pokoi, które fani fizycznie zajmują nie zmienią się, ale świat, jakiego mogą stamtąd doświadczyć nieskończenie się rozrasta. ARMY Magazine jest magazynem nonprofit publikowanym co kwartał, który porusza temat muzyki BTS, ich aktywności i występów, a co tydzień publikowane są aktualności na blogu prowadzonym w sześciu językach (angielskim, hiszpańskim, indonezyjskim, niemieckim, francuskim i włoskim.) Nawet 100 ARMY poświęca swój czas i talent na działalność, badania, projektowanie, tłumaczenie i promocję, której wymaga publikacja magazynu. Jedna z ARMY, Lee, przechodziła trudny czas w związku z pożegnaniem zmarłego członka rodziny. Powiedziała, że pomoc przy zarządzaniu ARMY Magazine przypomniała jej, iż zawsze jesteśmy w pewien sposób połączeni i możemy pokonać barierę nacji i języka. “Ta osoba nie zmarła na COVID-19, ale nie potrafiłam sobie wyobrazić ostatniego pożegnania ukochanej osoby w trakcie kwarantanny i lockdownu", powiedziała Lee. “BTS i ARMY byli dla mnie wsparciem." Dla niej ARMY reprezentuje "źródło pocieszenia i ulgi w tych trudnych czasach."

Fani udzielają się w celach społecznych w czasie pandemii poprzez projekty. Mita i Ainur, które prowadzą indonezyjską grupę dla CARAT – fanów SEVENTEEN, niedawno pomogli zebrać wraz z innymi fanami środki na pomoc dla ofiar klęsk żywiołowych w Indonezji, takich jak powodzie i osuwiska. CARATs poszli w ślady za społecznym wkładem ze strony SEVENTEEN, którzy wsparli dotknięte biedą dzieci i zbudowali SEVENTEEN Dream Center, by zapewnić nastolatkom przestrzeń do nauki. “SEVENTEEN zawsze dawało z siebie wszystko i to sprawia, że ja również chcę zrobić co w mojej mocy", powiedziała Mita. “Dorastam z nimi i staję się lepszym człowiekiem.” Ana jest członkinią One In An Army (OIAA) – organizacji ARMY z całego świata, która prowadzi, zauważalnie przyrostowe, zbiórki w różnych celach, od wsparcia w przypadku klęsk żywiołowych po prawa mniejszości. Ostatnio OIAA zebrało 58,310 tys. dolarów na LN4 Hand Project – organizację wspierającą tych, którzy potrzebują protez z powodu choroby, bądź wypadku. “Patrząc na raporty, nagrania i zdjęcia przesłane przez organizacje, pokazujące gdzie trafiły datki od ARMY, widzę, że dzieci otrzymały stypendia, domy dla rodzin zostały odbudowane, a prawa uchodźców są chronione", powiedziała Ana, wyjaśniając dalej “najbardziej uszczęśliwia mnie, gdy widzę, że tyle ludzi żyje godnie i w miłości." Dostrzeganie zmian jakie sami wywołali, czyni nadzieję na lepsze jutro czymś prawie pewnym. Choć zdają sobie sprawę, że datki nie są lekiem na wszystkie problemy świata, to dostrzegają, że "jeśli jedna osoba poczyni małą zmianę w swoim otoczeniu, to pomaga tworzyć sprawiedliwszy i równiejszy świat."

Bangtan Academy, w którym Nas z Włoch się udziela by uczyć się koreańskiego, jest przykładem na to jak codzienne, zwyczajne spotkania mogą wnieść coś do świata. Bangtan Academy, które zaczęło działać jako mała społeczność, ucząca się wspólnie na grupowej konwersacji, oglądając Learn! Korean with BTS na Weverse, rozrosła się do społeczności około 850 osób uczących się języka z siedmiu kursów, m.in Go Billy! Korean, Learn Korean in Korean i Talk To Me In Korean. Zaawansowana grupa ok. czterdziestu osób, które uzyskały już trzeci bądź wyższy poziom językowy, w co zaliczają się profesjonalni tłumacze i rodzimi użytkownicy j. koreańskiego, pomagają innym ARMY, którzy mają trudności z nauką. Nie wszystkie fandomy rozpoczynają coś, co ma dobry efekt dla świata, jednak odkąd zaczęła się pandemia, społeczności, które zaczynały jako fandomy, stają się ogniwem, dzięki któremu ludzie z całego świata mogą pomóc temu światu. W lipcu Marcie stworzyła społeczność dla ARMY, których profesją jest nauczanie innych, ponieważ "czuła, że jest to konieczność przy nauczaniu nastolatków w czasie nerwowego okresu pandemii." Przenosząc nagle swoje życie do Internetu, osoby nauczające z całego świata wymieniają się na swoich kontach wskazówkami w kwestii nauczania, a nawet pocieszają wzajemnie w chwilach przygnębienia." “To niesamowite móc widzieć jak osoby z całego świata robią progres, jednocześnie zachęcając i inspirując siebie nawzajem", powiedziała Marcie. Podkreśla, że ta silna więź łącząca ARMY nie byłaby możliwa bez muzyki BTS i ich talentu."

Użytkowniczka Twittera, Nicole, tworzy "fioletową mapę twt" – wizualizację aktywności ARMY na Twitterze. “Wielu fanów wysłało mi wiadomości, mówiąc, że odnajdują pocieszenie w świadomości, że istniejemy razem jako fioletowe światło oświetlające świat", powiedziała. "Chociaż BE wyszło w trakcie pandemii, to fioletowa mapa twt podświetla się tak samo jak po wydaniu MAP OF THE SOUL: 7. Wtedy dane nam było dostrzec, że pomimo iż przemysł przechodził kryzys, to BTS nie zaprzestali niczego, a ARMY wciąż wspierali ich i dopingowali." Ostatnio Nicole jest mentorką, prowadzącą program w organizacji nonprofit dla mniejszości i młodzieży azjatyckiej, który zawiera kursy o BTS. “Kiedyś odsunęłam się od historii i kultury azjatycko-amerykańskiej, ale dzięki BTS zrozumiałam siebie i to jak powinnam patrzeć na świat", powiedziała. “Chcę docierać do młodych osób tak jak BTS i inspirować ich do odnalezienie swojego głosu." Rok po wybuchu pandemii, świat nadal ogranicza się do naszych czterech ścian. Nie możemy uściskać rodziny ani przyjaciół tak bardzo jakbyśmy chcieli i każdorazowe wyjście z domu jest walką. Wśród fanów jednakże, posty artystów i życie w fandomie pozwala krążyć i fruwać po szerokim świecie, nawet jeśli tylko w zasięgu swojego pokoju.

W czasie koncertu BTS MAP OF THE SOUL ON:E, transmitowanego w Internecie w październiku 2020 roku, ARMY pojawili się na ekranie i wtedy Jimin choć wyraził swój smutek płynący z braku możliwości spotkania się osobiście z fanami, powiedział również “ARMY, choć znajdujecie się za ekranami, to wszystko co nam podarowaliście – nadzieję i znacznie więcej – to wszystko nam pomogło." Tak jak artyści niezmordowani tańczą i śpiewają, by dać pokoleniom wsparcie, tak fani komunikują się z artystami i sobą nawzajem – nawet ze światem – by obejść mury i znieść teraźniejszość. Ilu fanów, tyle różnic, ale wszystkich łączy jedno: nadzieja na świat lepszy niż ten dzisiejszy. Każdy fan czyni go takim pośród czterech ścian swojego pokoju. A teraz świat – twój, ich, nasz – czeka aż drzwi pokoju ponownie szeroko się otworzą.

Źródło: https://magazine.weverse.io/article/view?lang=en&colca=6&num=116
PL trans: Gabi @ CRUSHONYOU

Piosenkarze z grupy BTS – Jimin i V ukończyli Global Cyber University. Przyznano im również Nagrody Dyrektora. 

Członkowie popularnej grupy K-popowej BTS – Jimin i V, ukończyli Global Cyber University w Seulu. Międzynarodowy uniwersytet zorganizował niedawno wirtualną ceremonię zakończenia roku akademickiego 2020, w którym dwoje wyżej wymienionych piosenkarzy otrzymało swoje dyplomy.

V i Jimin ukończyli uniwersytet w sierpniu 2020 roku z dyplomami na kierunku Entertainment & Media. Oprócz dyplomu szkoły wyższej, otrzymali również Nagrody Dyrektora. Jako że nie mogli wziąć udziału w ceremonii, nagrody w ich imieniu odebrał ich doradca, Profesor Cheon Beom Joo.

Według informacji od Soompi, Nagroda Dyrektora została zapowiedziana słowami: "Jako przykładny obywatel, który stanął na czele praktykowania podstawowej filozofii uniwersytetu jaką jest wychowanie światowych, humanitarnych jednostek, wywarł pozytywny wpływ poprzez wrażliwość i komunikację, wychodząc poza ramy K-popu, i przekazał znaczenie symbiozy – wartości, której świat potrzebuje. Nagroda ta zostaje przyznana w nadziei, że nagrodzona osoba będzie miała jeszcze wspanialszy wkład w świat i społeczeństwo."

Źródło: https://www.hindustantimes.com/entertainment/music/bts-singers-jimin-and-v-felicitated-with-global-cyber-university-s-presidential-award-101614848726332.html
PL trans: Gabi @ CRUSHONYOU

SUGA wypowiada się w sposób pasjonujący, ale z beznamiętnym wyrazem twarzy. Pełen pasji do życia i muzyki.

Jak twoje ramię?

    Dobrze. Myślę, że będzie jeszcze lepiej, kiedy już ściągnę szynę. Pełna regeneracja może potrwać kilka miesięcy, ale staram się wrócić do zdrowia jak najszybciej.

Jak się czujesz po rozwiązaniu problemu, który sprawiał ci ból przez tak długi czas?

    Po pierwsze – cieszę się. Ból to jedno, ale kiedy stan moich ramion się pogorszył, nie mogłem ich nawet podnieść. Gdy usłyszałem, że taki stan może nawracać, gdy operację przechodzi się w młodym wieku, to czekałem na odpowiedni moment i zdecydowałem się przejść operację na początku następnego roku (tj. 2021) niezależnie od sytuacji z COVID-19. Planowałem to po końcoworocznych występach, ale jednak przeszedłem operację w tym roku (2020), ponieważ moi lekarze poradzili mi wcześniej rozpocząć przygotowania do promocji i aktywności w nowym roku.

Jakie to uczucie oglądać pozostałych członków grupy podczas aktywności promocyjnych?

    Nie powiem, że wspaniale. Dostrzegałem tę pustkę, ponieważ byliśmy razem jako siedmioosobowa grupa przez długi czas. Czułem się tak niekoniecznie przez to, że mnie nie było tam z nimi, ale dlatego, że nagle brakowało kogoś, kto powinien tam być.

To sprawiło, że brałeś udział w aktywnościach promocyjnych na tyle na ile mogłeś? Nagrałeś dużo materiału wideo wcześniej i nawet pojawiłeś się na gali Mnet “2020 MAMA” poprzez VR.

    Fake SUGA (Śmiech). Mieliśmy studio 3D, gdzie nagrywaliśmy. Nagrałem, byłem skanowany i odgrywałem tam rolę, ale nie mogłem zobaczyć efektu na miejscu. Myślałem, że uczucie przemieszczenia będzie nieuniknione i dokładnie tak było. (Śmiech) Zachowywałem się normalnie, ponieważ i tak miało to być transmitowane, nawet gdybym nie miał operacji, ale to już i tak sporo, ponieważ transmitowane jest po mojej operacji.

Musisz czuć się ograniczony niemożliwością bycia na scenie.

    Sęk w tym, że od mojej operacji minął tylko miesiąc, ale moja nieobecność na scenie jest tak widoczna. Lekarze jednak powtarzają mi, że nie powinienem się niecierpliwić, bo prawda jest taka, że wielu sportowców ponownie przechodzi operację, jeśli wracają do sportu bez prawidłowej rehabilitacji. Więc staram się mniej przejmować. Przez dwa tygodnie po operacji byłem tak sfrustrowany, że próbowałem nowych rzeczy. Nawet obejrzałem filmy, których nie widziałem.

Jakie filmy obejrzałeś?

    Oglądałem ‘Samjin Company English Class’, bo akurat leciało na IPTV, a teraz mam na liście ‘Tenet’. Ostatni raz w kinie obejrzałem ‘Parasite’. A gdy obostrzenia były już rygorystyczne, to nie wychodziłem z domu, chyba że do szpitala. Nawet jadam w domu i ostatnimi czasy często oglądam telewizję. Oglądanie programów muzycznych takich jak ‘Sing Again’, ‘Folk Us’ i ‘Show Me The Money 9’ sprawia, że zastanawiam się nad tym co powinienem robić w nadchodzących dniach.

Mógłbyś to rozwinąć?

    Wielu kandydatów w ‘Sing Again’ jest utalentowanych, ale nie mieli jeszcze swojej szansy. Natomiast w ‘Folk Us’ zauważyłem, że wiele osób miało na scenie swoje własne gitary. Ja zacząłem niedawno grać na gitarze i chciałbym poszerzyć swój zakres muzyczny. Wzrosło też moje zainteresowanie przemysłem muzycznym w Stanach, przygotowuję się, uczę się angielskiego.

Co napędza twoje zainteresowanie?

    W pewien sposób jest to najbardziej rozwinięty rynek komercyjny. Możesz w mgnieniu oka stracić zainteresowanie przemysłu, jeśli jest nieosiągalny. W tym systemie próbujesz wszystkiego i taki sposób byłby efektywny. Chcę tworzyć muzykę przez długi czas i w tym celu cały czas chcę się dokształcać na temat światowego rynku muzycznego, ponieważ chciałbym tworzyć muzykę, która będzie uwielbiana nie tylko w Korei, ale też w Stanach, Japonii i Europie.

Skoro o tym mowa, wygląda na to, że BE było zainspirowane bardziej muzyką z przeszłości niż obecnymi trendami.

    Szczególnie lubię muzykę improwizowaną. Uwielbiam kawałki, które powstały za jednym zamachem, a nie były nagrywane kilkakrotnie. W erze gatunków łączonych rośnie we mnie pragnienie, aby radzić sobie lepiej w muzyce.

Melodia, którą wykorzystujecie musi być ważniejsza, skoro gatunki się wymieszały. Czy gra na gitarze w jakiś sposób wpłynęła na twoje komponowanie?

    Zawsze lubiłem używać dźwięków gitarowych i od zawsze lubiłem the Eagles. Kiedy grasz na gitarze, łatwiej jest pisać piosenki, ponieważ możesz zabierać gitarę ze sobą i brzdąkać w struny tworząc melodie. Keyboard ciężko jest nosić ze sobą. (Śmiech) Zazwyczaj pracuję na laptopie, ale pomyślałem, że zdecydowanie potrzebuję instrumentu. Przyspiesza moją pracę i poprawia zrozumienie akordów.

Tak myślę i chyba potrafiłeś intuicyjnie tworzyć melodie.

    Łatwiej jest pisać piosenkę, ponieważ możesz intuicyjnie robić postęp i próbować nowych rzeczy. Podczas pracy nad ‘Eight’, IU nagrała i wysłała mi piosenkę ze swojego telefonu. Wtedy nie potrafiłem jeszcze grać na gitarze, dlatego upewnialiśmy się, że pracujemy nad tym samym, kiedy sprawdzaliśmy nasz wzajemny postęp. To sprawiło, że poczułem potrzebę nauczenia się gry na instrumencie.

Utwór pojawił się jeszcze zanim zacząłeś grać na gitarze, ale “Telepathy” z albumu BE bardzo mnie zainteresowało. Zmieniające się pasma melodyczne pomiędzy hookiem dla każdego z chłopaków sprawiły, że zastanawiałem się czy melodie do każdej partii napisałeś na wyczucie.

    Spróbowałem pisania melodii w tym roku po raz pierwszy (2020), i gdy zaznałem radości z muzyki, otworzyły się dla mnie nowe drzwi. Dlatego praca nad tym była dość łatwa. Włączyłem beat i pracowałem od początku do końca. I tyle – skończyłem w 30 minut. Piosenka prawie sama się napisała. Trendy w popie i hip-hopie obecnie przenikają granice między wokalem i rapem. Podoba mi się to.

Gdy słucham jak śpiewasz, wydaje mi się, że trafiasz raczej w beat niż śpiewasz razem z dźwiękami. Pomyślałem, że pewnie śpiewasz tak jakbyś rapował.

    Kiedy rapujesz, myślisz tylko o rytmie, więc to jest tak, jakbyś dokładał melodię do rytmu. Aby określić, co pojawia się najpierw – myślę, że melodia zwiększa rytm, gdy piszesz rap.

W ‘Life Goes On’ słowa “Ale na szczęście między nami wszystko po staremu” wydają się wisieć tak pomiędzy. To nie rap, ale zbyt prozaiczne byłoby powiedzenie, że jest to tylko melodia.

    Są utwory, w których rap musi być uwydatniony. Przykładowo w ‘Dis-ease’ czy ‘Ugh!’ musisz dobrze radzić sobie w rapie. Jednak w piosenkach, które powinno się przejmie słuchać, rap niekoniecznie jest dobrym wyjściem. Czasami potrzeba płynnych przejść.

W tym sensie, płynność rapu w ‘Blue & Grey’ była imponująca. Zamiast dramatycznego efektu mającego podkreślić każdą część, przedłużyliście rap tak samo jak wolniejszy beat.

    Szczerze mówiąc ciężko się rapuje do tego beatu. Na początku piosenki słyszymy tylko linię gitarową, która jeszcze bardziej utrudnia. Brałem udział w pisaniu tekstu do ‘Blue & Grey’, a zawsze chciałem pracować nad taką piosenką. Dlatego, że już pierwsza zwrotka mówi o czym jest piosenka.

Wygląda na to, że osiągnąłeś wszystko, co chciałeś osiągnąć na BE.

    Ukończenie mojej części albumu zajęło mi krócej niż tydzień. Po napisaniu jednej lub dwóch melodii do ‘Life Goes On’, napisałem kompletną wersję z rapem i tak mi się spodobało, że pracowałem jeszcze nad osobna aranżacją i tekstem. Zamiast zastanawiać się na ile sposobów coś może zadziałać, po prostu puszczam muzykę i piszę.

Wielu twórców wciąż jest niepewnych nawet po wyprodukowaniu dobrego dzieła. Jak ty zdobywasz przekonanie, aby wydać swoje dzieło?

    Wielu muzyków nie jest pewnych czy powinni wydać swoją muzykę, czy nie. Miałem to samo, ale prawda jest taka, że nigdy niczego nie wydasz, jeśli będziesz czepiał się wszystkiego. Przykładowo, jeśli wydamy 10 utworów, to mamy szansę pokazać je fanom na koncercie czy wydarzeniu fanowskim. I czasami, gdy słuchamy piosenki, myślimy – Dlaczego ten fragment, który przez długi czas mi przeszkadzał, już mi nie przeszkadza? Niektóre rzeczy mogą się wydawać niezręczne w jednym momencie, a po pewnym czasie już się takie nie wydają. Nawet ja o tym zapominam. Zatem bardziej efektywne jest dostrojenie, patrząc z szerszej perspektywy niż za bardzo rozmyślać nad szczegółami. Poza tym w trakcie promocji nie mam czasu, aby przez 10 godzin przebierać w utworach, które ktoś mi wysłał. Sukcesem byłoby słuchanie i pisanie melodii w naszym wolnym czasie i współpraca z innymi osobami nad detalami. Sposób pisania piosenek ewoluował pod wieloma względami.

Co zmotywowało taką przemianę?

    Myślę, że stało się to naturalnie. W tym roku (2020) zmieniłem się pod względem osobowości oraz w kwestii interpretacji i stosunku do życia; do tego stopnia, że wydawało mi się, że czeka mnie powtórka. Jakbym się czuł, gdybym nie miał sceny, na którą mogę wrócić czy ktoś by na mnie nie czekał? Taka myśl sprawia, że zdałem sobie sprawę z wartości tych rzeczy.

W ‘Dis-ease’, rapujesz ‘Yo, czy to świat, czy ja jestem chory...' Czy ten styl życia tak zmienił twoje myślenie o pracy?

    Tak. Kiedy byłem młodszy, byłem pewien, że ‘To musiała być moja wina’, ale gdy byłem już starszy, zdałem sobie sprawę z tego, że to nie zawsze jest prawda. Większość tego co uważałem, że jest z mojej winy, w rzeczywistości nie było z mojej winy. Z drugiej strony, pewne rzeczy zawdzięczam sobie, a czasem to po prostu kwestia szczęścia.

‘I NEED U’ wyszło wtedy, kiedy jeszcze byłeś przekonany, że “to twoja wina.” Po występie reszty grupy z ‘I NEED U’ podczas KBS' ‘Song Festival’, napisałeś na Weverse: “Dokładnie tak jak pięć lat temu.” Jakbyś porównał te momenty? (Wywiad był przeprowadzony 19 grudnia 2020)

    Nieco dojrzeliśmy. A nasze występy na scenie stały się bardziej naturalne. Nadal lubię ‘I NEED U’. Słuchanie tej melodii budzi we mnie sentyment, a piosenka sama w sobie wyszła bardzo ładnie. Wtedy oglądałem ten występ i natknąłem się na starsze nagrania. Oglądając je, pomyślałem, że wcale tak bardzo się nie zmieniliśmy.

W jakim aspekcie nie zmieniliście się za bardzo?

    Zanim obostrzenia stały się surowsze, rozmawiałem z fotografem, robiącym zdjęcia do BE, którego poznałem cztery lata temu. Był zaskoczony, że niewiele się zmieniliśmy po tym całym sukcesie, a zakładał, że będziemy inni.

Osobiście jestem pod wrażeniem. Miałem okazję poznać członków zespołu jeszcze przed debiutem, ale patrząc na to jak rozmawiasz z nimi i z innymi osobami, wygląda na to, że się nie zmieniłeś.

    To dlatego, że nie robiliśmy wielkiego halo z sukcesu. Przykładowo, to niesamowite zająć pierwsze miejsce na Billboardzie, ale jest też takie poczucie “Okej, no i?”

Nawet jeśli mowa o Grammy? (Śmiech)

    Kiedy zostaliśmy nominowani do Grammy, pomyśleliśmy, ‘To tak na serio?’ (Śmiech) Oczywiście byliśmy zachwyceni, ale nie sprawiło to, że pomyśleliśmy ‘Jesteśmy artystami nominowanymi do Grammy.’ Jeśli jesteś nominowany, to jesteś nominowany, a jeśli dostaniesz nagrodę, to dostaniesz nagrodę. Nie wstrząsa to tobą. Wiem, że ta nagroda jest wspaniała i byłbym wdzięczny za jej zdobycie, ale wiemy, że nic nie jest możliwe bez olbrzymiego wsparcia naszych fanów. Ważniejsze jest to, że nasi fani są zaszczyceni, kiedy my dostajemy super nagrodę. Wszyscy się radujemy, ale też odbieramy w stylu ‘Zróbmy to co do nas należy.’ Trenowaliśmy w sobie taką świadomość, by znać swoje miejsce, aby nikt z nas nie  takiej ekscytacji zbyt długo.

W ‘Fly To My Room’, pojawia się tekst mówiący ‘Ten pokój jest zbyt mały, by pomieścić moje sny' i ‘Nawet jeśli w końcu pokój staje się emocjonalnym śmietnikiem – otula mnie'.' Miałem przeczucie, że ten pokój jest takim miejscem i zaakceptowaliście fakt, że się zmieniliście. A esencja pozostała niezmienna.

    Nie łatwo było zaakceptować, że ostatecznie się zmieniamy. Sądzę jednak, że nasza zmiana to coś dobrego. To co zrobiliśmy wtedy było możliwe tylko wtedy, a mogliśmy się zmienić dzięki temu co osiągnęliśmy.

O  czy teraz marzysz?

    Pragnę dalej tworzyć muzykę. Jako że wszystkie występy w Korei zostały odwołane z powodu COVID-19, miałem szansę porozmawiać z wieloma artystami z Korei. Rozmawiałem z legendami, jak również z artystami współczesnymi. Rozmowy z nimi przypomniały mi jak bardzo kocham muzykę. Ponieważ muzyka to moja profesja, nie wyobrażam sobie nie wykonywać jej. Jestem wdzięczny, że wciąż istnieje masa nieodkrytych zakątków muzycznego świata.

Jak myślisz, w jaką muzykę będziesz w przyszłości zaangażowany?

    Czułem przypływ motywacji, gdy podczas ostatniego Chuseok zobaczyłem koncert Na Hoon-a. Zastanawiałem się ilu muzyków tak naprawdę będzie w stanie występować i pisać muzykę tak długo jak on. Wtedy dotarło do mnie, że ‘Chcę być jak on.’ Ma pasję i pragnienia, ale przede wszystkim jest supergwiazdą. Kilka lat temu zabrałem rodziców na koncert Na Hoon-a i gdy oglądali jego występ podczas ostatniego Chuseok, powiedzieli, że zrobił na nich mniejsze wrażenie niż podczas koncertu na żywo. (Śmiech)

To wyjaśnia twoje zainteresowanie w szerszym spektrum muzyki od instrumentów przez komponowanie po gatunki muzyczne. Ponieważ chcesz się tym zajmować jeszcze bardzo długo.

    Moim celem jest praca z muzyką w jakiejkolwiek formie. Mam ogromny szacunek do Cho Yong-pil’a. Wybiera najlepsze brzmienia i reinterpretuje je. Myślę, że jest to coś co chcę naśladować i zmieniać, abym mógł tworzyć muzykę przez kolejne dekady.

Tekst ‘Na szczęście, między nami wszystko po staremu' musi mieć większe znaczenie dla fanów, skoro będą słuchać waszej muzyki jeszcze przez długi czas.

    W obecnych czasach półtorej miesiąca wydaje się być dożywociem, kiedy się nie widujemy. Czuję to samo. Myślę jednak, że to jest dowód na to, iż pracowaliśmy ciężko przez ostatnie siedem lat i fani z pasją się do nas zwracali. Dążę do tego, aby jak najszybciej się z nimi spotkać i wejść na scenę. Przechodzę przez to wszystko, ponieważ chcę wrócić na scenę w lepszym stanie, więc proszę nie smućcie się i wytrzymajcie jeszcze trochę.

Źródło: https://magazine.weverse.io/article/view?lang=en&colca=1&num=96
PL trans: Gabi @ CRUSHONYOU