CRUSHONYOU

RM, sesja do albumu ANSWER

Nikt nie spodziewał się, że w dzień ostatniego europejskiego koncertu BTS fandom otrzyma zapowiedź nowej, drugiej już składanki lidera grupy. Pierwszy mixtape został wydany 3 lata temu pod starym pseudonimem, ale o takim samym tytule jak obecny pseudonim sceniczny rapera. 

Lista piosenek na mono.

Czy jednak powinno nazywać się zbliżające się wydawnictwo mixtape’em? Na obydwu okładkach widnieje przekreślony napis ‘mixtape’, co nasuwa wniosek, że nowe wydawnictwo będzie odbiegało stylem od typowego, hip-hopowego mixtape’u i agresywnych partii rapu.

Okładka mono.

Podpis ‘playlist’ można pięknie zinterpretować jako listę utworów, którą poleca się przyjacielowi lub po prostu listę piosenek, którą sam zapisujesz, zawierając na niej artystów, których sam lubisz. Zdaje się, że całe dzieło będzie miało znacznie intymniejszy, refleksyjny i osobisty charakter oparty na innej gamie emocji i doświadczeń. 

Pierwsza grafika przedstawia listę 7. utworów na ciemnym tle, zapisanych odręcznym pismem, jednak dość koślawym jakby autor pisał je lewą rękę (A Namjoon ma bardzo staranne i estetyczne pismo.)

Nie zabraknie kolaboracji z innymi artystami, pierwszą będzie utwór “Seoul” przy którego produkcji pracował duet HONNE (Ponoć zaprzyjaźnili się z Namjoonem i wspomnieli, że bardzo ich wspiera.) “Moonchild” może przywodzić fanom na myśl piosenkę “4c’clock” wykonana z kolegą z zespołu, V. Sam V wspomniał podczas swojego live’a po koncercie w Paryżu, że ta piosenka bardzo mu się podoba. “Badbye” intryguje swoim tytułem będącym przekształceniem słowa goodbye, w tym utworze do RM’a dołącza koreański wokalista 이이언 (eAeon). Trzecią współpracą na tym wydawnictwie będzie piosenka z rockowym zespołem indie - NELL. Znajomość stylów muzycznych wyżej wymienionych artystów rzuca światło na możliwy klimat krążka. 

Na Twitterze chwile po publikacji postu przez oficjalne konto Big Hit pojawiły się fale domysłów, wstępnych interpretacji tytułu i możliwości rozwinięcia go. Te wymienione poniżej to tylko jedne z licznych opcji i spekulacji. Określenie mono może nawiązywać do monochromatycznej okładki. Monofonia to faktura w muzyce - jednogłosowość - taki utwór pozbawiony jest akompaniamentu. RM bardzo często opiera swoje produkcje na prostych i instrumentalnie nieskomplikowanych melodiach. Monolog w tym przypadku również może być trafny, bo RM znany jest ze swoich przemyśleń i długich wypowiedzi. Fanom ponownie przychodzą na myśl skojarzenia z innymi piosenkami, np. wers z “Let go” - “Od stereo do mono”. W utworze “Elephant” Gaeko, Namjoon rapował “Świat udaje, że jest kolorowy, a jest mono, ponieważ wszystko jest takie szare.”

RM, w przeciwieństwie do Rap Monstera wydającego pierwszy, wypełniony złością, zagubieniem i brakiem akceptacji siebie mixtape, zdaje się chcieć pokazać jako nieco dojrzalsza i kochająca siebie osoba. Złożona z siedmiu utworów składanka zapowiada się jako tylko jego historia - jego monogatari (z jap. opowieść, a podobne słowo monogatarifuu znaczy struktura narracyjna), jego monolog o uczuciach i życiu młodego człowieka.

Nie trudno było również znaleźć na oficjalnym koncie BTS nagranie opublikowane przez Namjoona 19. marca 2018 z podpisem “Kiedyś znajdzie się na RM 2”, gdzie można usłyszeć fragment piosenki i charakterystyczny wokal rapera. Tego typu wskazówka, jak i data 23.10 oznaczona w kalendarzu z Season’s Greeting 2018 jako Dzień RM’a przypomina fanom, że w tym fandomie trzeba mieć oczy i uszy szeroko otwarte, gdyż to co wydaje się niezapowiedziane, być może wcale tak nie było. 

“mono.” szybko pojawiło się w trendach zarówno polskich jak i światowych. Fani z ekscytacją wyczekują nowej dawki muzyki od lidera BTS, choć niektórzy zmartwili się, że mimo zapchanego grafiku, lider wydaje swoje solowe dzieło.

Już 23.10 (nie określono dokładnej godziny) mono. ujrzy światło dzienne. Wtedy z pewnością fani nie zawiodą i ponownie przedstawią swoje własne interpretacje i przemyślenia na temat utworów i konceptu. 

Śledźcie CRUSH ON YOU na Twitterze i na YouTube, aby być na bieżąco z tłumaczeniami piosenek i poznać przekaz zawarty w najnowszym wydawnictwie RM’a! 

Autor: Setsu @ CRUSHONYOU

K-popowa sensacja - BTS, triumfalnym występem zamknęła trasę po Ameryce w sobotę w dzielnicy Queens i nowojorskim Citi Field. Big Hit Entertainment

BTS zamykają trasę po Ameryce triumfalnym występem w nowojorskim Citi Field 181007 | CRUSHONYOU

K-popowa grupa głosiła samo-akceptację i zademonstrowała zabójcze choreografie w Queens. 

Zanim BTS zaczęli już na poważnie występować w Citi Field w nowojorskiej dzielnicy Queens, w sobotni wieczór, jeden z członków grupy wygłosił krótką uwagę ku przestrodze: "Dla waszego bezpieczeństwa, proszę pamiętajcie o waszym otoczeniu," powiedział RM.

Niewiele koncertów zostaje otwartych radami dotyczącymi bezpieczeństwa, ale również niewiele jest grup takich jak BTS. Efektywnie przebijając się na amerykański rynek, siedmioosobowa grupa odważnie zaszła tam, gdzie żaden K-popowy zespół wcześniej nie dotarł. Odnotowali kila rekordów na listach, wielokrotnie uzyskali odsłony na liście Hot 100 — włącznie z “Fake Love,” które sięgnęło miejsca 10. w maju — i wydali albumy zajmujące pierwsze miejsca w Ameryce tylko w tym roku. Love Yourself: Answer sprzedano w ilości 185,000 unitów w pierwszym tygodniu, notowanie na które mogą liczyć tylko wielkie gwiazdy.

BTS osiągnęli to dzięki staromodnej sile showbiznesu i bardzo modnemu obyciu się z mediami społecznościowymi. Cała siódemka to sprawni tancerze, kościści w łokciach i lepcy w kolanach; w studiu śpiewają z lekko chropowatym, melizmatycznym, wrodzonym talentem i rapują z obcesowym autorytetem, czerpiąc z dekad amerykańskiego popu i ponownie łącząc materiał źródłowy w dynamicznym utworach, od R&B przez boom bap, aż po Top 40 najprzyjemniejszych tanecznych kawałków.

To równocześnie zasługa kultury i więzi z zagorzałymi fanami oddalonymi tysiące mil od nich, które pomogły im wypełnić tutejsze areny. "Słucham K-popu od ponad 10 lat, odkąd byłam nastolatką," mówi 29-letnia Carolina, która przyjechała z Północnej Karoliny by zobaczyć BTS w Citi Field. "Z BTS czuję więź, której nie poczułam z żadnym innym zespołem.  Wszystko co wydają jest przyjemne i łatwe do utożsamienia się." 

Kilkoro koncertowiczów, w większości kobiety, z nielicznymi mężczyznami pełniącymi role opiekunów czy wspierających partnerów, opisało stopniowe wejście w fandom BTS. Wszystko zaczęło się od świetnego refrenu i stylowego wyglądu, często od jednego z członków grupy - Jimina, który zdaje się być szczególnie podziwiany w Queens. (Co prawda w oparciu o dość małą wielkość próby.) “Pierwszą rzeczą, która przykuła moją uwagę było to jacy są przystojni," mówi Dimitria, lat 16. "Później dotarło do mnie jak dobra jest ich muzyka i nie mogłam przestać jej słuchać." 

35-letnią Biankę, która przyleciała aż z Kolorado by wykorzystać rzadką okazję i zobaczyć BTS w Stanach, przyciągnęły "chwytliwe bity" zespołu. "Wtedy zaczęłam szukać," dodaje. "To jest jak pułapka. Dowiadujesz się wszystkiego by kompletnie się uzależnić." "Zaczynasz od tego członka, którego najbardziej lubisz," wspomina 20-letnia Ashley z New Jersey. "Później to się zmienia, im więcej wywiadów, ćwiczeń i teledysków oglądasz." 

BTS podczas koncertu

Wiele piosenek BTS jest śpiewanych głównie po koreańsku, ale nikomu to nie przeszkadza. "Szukasz koreańskiego tekstu na YouTube, czytasz po angielsku i próbujesz się go nauczyć," mówi Dimitria. Częściowa bariera językowa może nawet dodaje muzyce uroku. "To w pewnym stopniu tajemnica, póki nie sprawdzisz tekstu," wypowiada się 18-letnia Nivedita, kolejna fanka z New Jersey. "I wtedy zdajesz sobie sprawę z kryjących się za nimi emocji." (Ona również jest Team Jimin: "Jestem oczarowana!" mówi.) 

Fani przedstawiają BTS jako siłę samo-akceptacji. 18-letnia Emily przeprowadziła się z Teksasu do Bostonu na studia. "Byłam zdołowana, szczególnie jako osoba o innym kolorze skóry w miejscu gdzie przeważała rasa biała," mówi. "Słuchałam wywiadów Jina i mówił wtedy o tym jak zaakceptować siebie. A ja naprawdę robię co mogę." Porusza temat oratorskich ataków prezydenta Trumpa na Maksykaninów i Amerykanów pochodzenia meksykańskiego. “Szczególnie jako Meksykanka, to sprawiło, że krytykowałam siebie," kontynuuje Emily. "Ale przekaz BTS jest naprawdę piękny: Może ja jestem tego warta." 

Biorąc to wszystko pod uwagę, nie dziwota, że cześć fanów przez tydzień nocowała na parkingu przed Citi Field. Bianca dołączyła do przyjaciół we wtorkową noc; rankiem w dzień koncertu, około godziny 4:00, jej ekipa zmobilizowała się by przygotować serię kolejek prowadzących do wysoce pożądanych wejściówek, a kilka godzin później, do miejsca na płycie jak najbliżej zespołu.  Fani zostali wreszcie wpuszczeni na arenę o 16:00. Do momentu rozpoczęcia koncertu o 19:00, trzy dziewczyny już zemdlały, mówi Bianca. 

Koncert był agresywnie uroczy, jak jeden, długi flirt pomiędzy BTS, a tłumem. Członkowie grupy rzucali kokieteryjne spojrzenia — donośne wiwaty!— a chwilę potem pięknie dumali: jeszcze większe wiwaty! Kiedy Jimin popłakał się, najwyraźniej przytłoczony znaczeniem ostatniego występu na stadionie w Stanach (jak narazie), tłum wybuchnął. Kiedy którykolwiek z członków grupy podniósł koszulkę ukazując chociażby odrobinę skóry, Queens drżało. 

BTS w całości rozprawili się ze swoimi największymi hitami: “Idol,” skrzeczący, krzykliwy numer raperski, który zyskał remiks z Nicki Minaj; “Fake Love,” cud w stylu emo-rap, wywołujący trzęsienie ziemi przez zawołania i odpowiedzi w trakcie występu na żywo; “Mic Drop,” przesmykujący się, uderzający hip-hopowy kawałek zremiksowany przez Steve'a Aokiego; “DNA,” to nuta o żwawym brzdękającym brzmieniu; “I Need U” modna mieszanka trapu z transem; “I’m Fine,” będące jednym, długim galopem ku samozadowoleniu. Kiedy wszystkich siedmioro członków jest na scenie, nieustannie łączą się w zażartą gromadę, a później rozszczepiają się na kinetyczne konstelacje, polegając na ruchach, które ci dobrze obeznani w teledyskach Ne-Yo czy Missy Elliott  mogą kojarzyć. 

Siedem osób to spora liczba, by nadążyć w endym momencie, dlatego BTS zapewnili każdemu z członków chwilę w centrum uwagi i były one najjaśniejszymi momentami podczas koncertu w Citi Field. V wykonał “Singularity,” pulsujący kawałek R&B, który Tevin Campbell mógłby nagrać w 1993 roku, jako delikatne tornado tęsknoty; ballada w takcie 6/8, ale wykonawca umyślnie tańczył zbyt szybko, jakby nie potrafił kontrolować swojego ciała. Jimin wyśpiewał Citi Field serenadę w postaci “Serendipity,” które jest trafną imitacją utworu "Love" Kendricka Lamara, kreśląc zarys swojego ciała szybkimi ruchami rąk i pociągając za błyszczącą koszulę. Jin usiadł za pianinem rozpoczynając rozpalającą zapalniczki balladę “Epiphany;” kończąc z subtelnym akcentem, dosłownie wspinając się po schodach, pochylił się wykonując wymagający finałowy hook.

Po blisko 90-minutowym występie i encorze, BTS przygotowali się do zejścia ze sceny. Jimin rozpłakał się, podczas gdy RM wychwalił Nowy Jork jako "miejsce, gdzie narodziła się muzyka, która zmieniła jego życie" i przypomniał fanom, że byli świadkami koncertu "pierwszych koreańskich artystów na amerykańskim stadionie."

“To nigdy nie jest w mojej intencji, ale wygląda na to, że wykorzystuję was, by pokochać siebie," dodał raper. "Proszę, wykorzystujcie również mnie." I tak zrobili. 

Źródło: https://www.rollingstone.com/music/music-live-reviews/bts-citi-field-live-review-733759/

PL trans: Setsu @ crushonyou

Reedycja LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’ została wydana przez BTS  Młodzi, zmartwieni BTS deklarują dorosłość 180826 | CRUSHONYOU

Recenzja BTS - LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’

Reedycja LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’ wydana przez BTS 24. sierpnia jest wydawnictwem deklarującym wyrośnięcie zmartwionej młodzieży ukazanej wcześniej w The Most Beautiful Moment in Life na dojrzałe, dorosłe osoby, podsumowując tym samym projekt trwający w ponad 2 lata.

Kluczowa narracja albumu jest ciasno usnuta przez utwory wokalne tej serii. Aranżacja zaprojektowana jest tak, aby poprzez tą sprytną kompozycję wywołać naturalne, emocjonalne przejście - dzięki opisowi drżącej ekscytacji przy użyciu wyraźnej, emocjonalnej głębi w solowym utworze Euphoria, wyjątkowo głębokiemu głosowi V w neo-seoulowym utworze Singularity i delikatnej barwie Jimina wyrażającej Serendipity.

Ich prezencja jako muzyków jest imponująca. Jak słychać w Just Dance J-Hope’a, w którym jego charakterystyczna, tryskająca optymizmem energia wyrażona została w gatunku house, Love RM’a, gdzie jego ciężki ton idzie w parze z klasycznym strunowym podkładem, Seesaw Sugi, z jego słodką goryczą przenikającą cyniczną szczerość i dyskotekowy rytm, potrafią w przekonujący sposób połączyć stare oraz nowe, i całe szczęście nie tracą równowagi, nawet, kiedy wielu światowych producentów bierze udział w tworzeniu ich muzyki. 

Okładka reedycji BTS LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’

Druga połowa tego albumu jest zdecydowanie esencją, kierującą główny motyw serii ku dramatycznemu zakończeniu. Epiphany uchwyca oświecenie płynące z wiedzy, jak przyjąć i pokochać niedoskonałości wraz z upływem smutku i rozczarowania. Podczas, gdy błagalny płacz Jina wywołuje głęboko poruszające doznanie w nowo-odkrytej świadomości, I’m Fine niesie przekaz mówiący “jedyną osobą, która może mnie ocalić jestem ja sam,” konkretniej wchodząc w szczegóły. Wreszcie dochodząc do Answer, wszystko kończy się przemianą smutku i współczucia w nadzieję.

Głębia narracji i muzyczny artyzm tego albumu ponownie zapewnia, że to co osiągnęli w dziełach poprzedzających LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’ nie było przypadkiem. Reprezentując znajome już gatunki, wyróżniają się spośród innych artystów swoją zdolnością zachowania indywidualności w rapie, tańcu, utworach i postawie. To właśnie demonstruje ich wartość jako artystów i równocześnie sprawia, że ludzie przepowiadają im jasną przyszłość. 

Sceny z teledysku do IDOL, tytułowego utworu albumu LOVE YOURSELF 結 ‘Answer’

W kilku poprzednich dekadach, K-pop był wyścigiem nowoczesności, ceniącym brak etnicznej tożsamości jako estetyki i tym samym szkodząc mu, podważając jego tożsamość. Dla BTS nie mógł wyglądać inaczej. W tym tonie, połączenie afrykańskich rytmów z tradycjonalnym brzmieniem z Korei w tytułowym utworze IDOL jest bardzo ciekawe i prowokujące. W morzu podobnie brzmiących dźwięków Moombahtonu, obecnie nadal królujących na mainstreamowej scenie muzycznej, nowość w postaci hybrydy afrykańskiego Gqom (gatunek muzyki house wywodzący się z Południowej Afryki), gatunku wciąż nowego w manistreamie amerykańskim i Kkwaenggwari* z “Dong-ki-dok kung-do-ro-ro”** jest jak najbardziej godna pochwały. Nie wysuwa Gugak*** na przód, ale wystarczająco pokazuje “barwę Korei” poprzez modny rytm, jakby będąc odpowiedzią na zmartwienia, które mieli jako globalne gwiazdy. 

Pojawia się także pozytywny odzew na IDOL ze strony amerykańskich mediów i fanów muzyki. Koreański okrzyk “eolssu” przykuł uwagę w mediach społecznościowych i co więcej zainteresowanie kulturą koreańską, począwszy od tygrysa po dachy paljak, znacznie wzrosło. Ponadto IDOL w wersji oryginalnej jak i kolaboracja z Nicki Minaj zajmujące miejsce 1. i 2. na amerykańskim iTunes, sytuuje się całkiem dobrze na nadchodzących listach Bollboard. Magazyn Forbes przewiduje, że utwór zajmie wyższą pozycję niż Fake Love, które uplasowało się na miejscu 10. listy Billboard Hot 100.

Rozkoszowanie się szczerym przekazem i interesującymi śladami muzycznymi serii Love Yourself z od samego początku przypominało mi o Seo Taiji, którego nazwano kiedyś “zeitgeistem” (duchem czasu) tamtego okresu. Mówiąc w imieniu młodzieży, później obejmując całe pokolenie i wreszcie zaczynając wiązać nieodłączną uniwersalność i autentyczność muzyki z różnych regionów i ras, wydają się pytać poprzez LOVE YOURSELF 結 ‘Answer,’ pełniący rolę ich ostatecznej notatki i jednocześnie nowego początku, co jest “zeitgeistem” światowego obecnie gatunku K-popu.

* Tradycyjny koreański instrument

** Onomatopeja charakterystyczna dla tradycyjnych koreańskich utworów

*** Tradycyjna muzyka koreańska

ENG trans: myystikspiral @ reddit